Η αιτωλική γη έχει ταυτιστεί με τις έννοιες της ευφορίας και την αφθονίας. Η Αρχαία Ελληνική Μυθολογία τη συνέδεσε με έναν από τους βασικότερους μύθους της, το μύθο της πάλης του Ηρακλή με τον ποταμόθεο Αχελώο. Το «κέρας της Αμάλθειας», που αποσπάστηκε θριαμβευτικά από το θεό Αχελώο, είναι το αιώνιο σύμβολο της αφθονίας που χαρίστηκε ως δώρο στους κατοίκους της Αιτωλίας, συμβολίζοντας τις γονιμοποιές ιδιότητες του ποταμού.

Το γεγονός ότι ηττήθηκε θεός στην πάλη του με άνθρωπο δείχνει το μέγεθος του πλούτου που χαρίστηκε: «παν αγαθόν εχορηγείτο τω χρήζοντι»,(Ευστάθιος Θεσ.) «…ανθών παντοίων ευωδών και οπωρών πληρουσι, και ούτως η πολύπλουτος των δώρων αφθονία τω κέρατί μου έγκειται τω καθιερωθέντι», Οβίδιος). Η κοίτη του Αχελώου μετατοπίστηκε προς τα δυτικά, αφήνοντας «πολλήν και πάμφορον χώραν», γόνιμη γη, κατάφυτη από πληθώρα οπωρικών: μήλων, ροδιών και σταφυλιών (Διόδωρος Σικελιώτης, Δ΄ 35).